Οι επιφάνειες χαλκού χρησιμοποιούνται συχνά σε συστήματα στρώσεων ως ενδιάμεση στρώση λόγω της υψηλής τους ελαστικότητας και της ευνοϊκής κατανομής πάχους στρώσης, αλλά είναι επίσης κατάλληλες ως τελική επιφάνεια.
Οι επιφάνειες χαλκού που κατατίθενται με κυανίδιο παράγουν φωτεινές, γυαλιστερές καταθέσεις σε όλα τα υλικά. Η στρώση διακρίνεται για την πολύ καλή κατανομή βάθους γυαλάδας και ιδιαίτερα ευνοϊκή κατανομή πάχους στρώσης ακόμη και σε περίπλοκες γεωμετρίες. Η πολύ καλή ελαστικότητα της επιφάνειας χρησιμοποιείται συχνά σε εξαρτήματα που παραμορφώνονται εκ των υστέρων. Η επιφάνεια χαλκού έχει επίσης υψηλή θερμική και ηλεκτρική αγωγιμότητα.
Οι καταθέσεις είναι πολύ ενεργές και μπορούν να επικαλυφθούν χωρίς προβλήματα. Για το λόγο αυτό, οι επιφάνειες χαλκού χρησιμοποιούνται συχνά σε συστήματα στρώσεων ως ενδιάμεσες στρώσεις.
Οι διαστάσεις ξεκινούν από 1,5mm διάμετρο έως συνολικό μήκος 200mm.
Άλλα ονόματα: Λοσάντιν, Περχλωρόν
Συνολικός τύπος: Ca(ClO)2
Μοριακή μάζα: 142,98g/mol
Πυκνότητα: 2,35g/cm3
Περιεκτικότητα: ελάχιστο 70%, τεχνικό, σύμφωνα με DIN EN 19643
Αριθμός CAS: 7778-54-3
Αριθμός ΕΚ: 231-908-7
Αριθμός δείκτη ΕΚ: 017-012-00-7
Κατηγορία αποθήκευσης: 5.1B
Αριθμός UN: 2880